اثر عصاره آبی- الکلی سیاه دانه بر ترشح اسید و موکوس معدی در شرایط مهار سیکلواکسیژناز در موش های صحرایی

چکیده اهداف: در مطالعات مختلف و همچنین در طب سنتی، خواص بسیار زیادی برای سیاه دانه، از جمله اثرات آنتی اکسیدانی و محافظت کننده مخاط معده گزارش شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر عصاره آبی- الکلی سیاه دانه بر ترشح اسید و موکوس معدی در شرایط مهار سیکلواکسیژناز بود. مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای با استفاده از 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد. موش های صحرایی به 5 گروه کنترل مثبت (آب مقطر)، رانیتیدین (50میلی گرم بر کیلوگرم) و گروه های دریافت کننده عصاره سیاه دانه (100، 200 و 400میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه ها به مدت 5 روز به صورت گاواژ تحت تیمار بودند و در روز ششم به منظور مهار سیکلواکسیژناز، ایندومتاسین گاواژ شد و 6 ساعت بعد میزان ترشح اسید و موکوس مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تفاوتی در میزان ترشح اسید بین گروه های دریافت کننده رانیتیدین، عصاره و ایندومتاسین مشاهده نشد. ولی میزان ترشح موکوس در گروه های دریافت کننده عصاره با دوز 100 و 200میلی گرم بر کیلوگرم به طور معنی داری بیشتر از گروه دریافت کننده ایندومتاسین بود. نتیجه گیری: عصاره تخم سیاه دانه با افزایش ترشح موکوس می تواند از مخاط معده در برابر آسیب های ناشی از مهار سیکلواکسیژناز محافظت کند، ولی قادر به کاهش ترشح اسید افزایش یافته توسط ایندومتاسین نیست.